Nawawalang Kapatid

Malaki ang naitutulong ng facebook sa paghahanap ng taong matagal mo nang gustong makita, o di inaasahang makita ngunit may importanteng papel pala sa buhay mo. Maaaring dating kaklase, mga kalaro, titser, at minsan mga kamag-anak

- - -

Nakita ko ang litrato ng aking tatay sa facebook. Gamit ito bilang isang profile pic. Akala ko may FB account na siya, e matagal na siyang namatay. Grade 6 pa lang ako nang magkasakit siya ng Colon Cancer at makalipas lang ang anim na buwan ay iniwan na niya kami. Ang FB account pala ay hindi pagmamay-ari ng aking tatay. Ito ay sa isang lalaking taga Cagayan de Oro, 28 taon gulang at may sarili nang pamilya.

Nagkaroon ako ng malaking interes sa pag-alam kung sino ang taong ito. Kaya naman ay ako na ang nag-add sa kanya bilang kaibigan sa facebook. Dito ko natuklasan, kamag-anak ko pala siya. Ngunit hindi ko siya nawawalang pinsan, tiyuhin at lalong lolo. May isang kaibigan ang nagtanong sa kanya kung sino ang nasa litrato. Sagot niya ay 'siya ang yumao niyang tatay'. Siya pala ang unang anak ng tatay ko. Siya pala ang panganay kong kapatid. 

Walang nakakaalam ng tungkol dito. Hindi ko alam kung lihim ba ito ng tatay ko. Wala namang naikwento ang nanay ko sa amin noong mga bata pa kami. Hindi na ako nagkalakas ng loob  na sabihin pa sa nanay ko ang mga nalaman ko. Marahil ayoko na rin siyang saktan, ayoko na siyang mag-isip pa. Sa edad na 56, di na tamang bigyan pa siya ng sama ng loob. Hindi ko na din ito ikinuwento sa nakakabata kong kapatid, kilalang Kuya Kool sa blog na ito. Hindi na rin ako nagkalakas ng loob  na kausapin pa ang panganay kong kapatid. Hahayaan ko na lang na parang walang nangyari. Hindi naman naapektuhan ang buhay namin sa loob ng 13 taon, na walang alam tungkol dito.

Wala akong naramdamang galit. Hindi rin sumama ang loob  ko sa tatay ko. Ang aking lang, naging masaya akong natuklasan ko ang mga ito.