Mas Mayaman Pa Ang Pulubi Sa Akin

imahe mula sa loveadriano.blogspot.com

Tuwing umaga papuntang area (assigned territory) ay lagi kong nakikita ang pulubing naglilimos sa sakayan ng Jeep sa C5. Siya ay matandang lalaki. May matiponong katawan para sa isang pulubi. Meron itong tattoo sa braso, di ko maalala yun imahe. Nakasaklay dahil hirap na siyang lumakad. Meron din siyang salamin dahil malabo na ang kanyang mga mata. Suot niya ang kanyang itim na belt bag kung saan nakapaloob ang walang laman na dalawang cup noodle. Dito inilalagay ng matanda ang kanyang mga nahihinging barya. Ang isa ay para sa mga tigpipiso at limang piso at ang isa pa ay para sa mga tigbebente-singko.

Bigla kong naalala ang matandang ito nang natanggap ko ang bill ng aking credit card.  Hindi ko kasi alam kung papaano ko lilimusin sa aking nanay ang mga pambayad sa mga kautangan. Alam ko namang hindi niya ako bibigyan ng pera. Dahil sa mula nang nagtrabaho ako ay ako na ang gumagastos para sa aking mga pangangailangan. 

Pansamantala akong nainggit sa matandang pulubi. Buti pa siya ay walang problema sa pamasahe at damit dahil wala naman siyang trabaho. Hindi niya naiisip ang gastos sa kuryente at tubig dahil wala naman siyang bahay. Hindi rin siya nababahala sa kanyang pagkain dahil sigurado siyang merong suking pasahero na magbibigay sa kanya. Mabuti pa ang matandang pulubi zero lang, ako negative pa. Kung sakaling may maglimos sa kanya ng sampung piso sa mga oras na ito, malamang mas mayaman pa siya ngayon sa akin nang Php**,*10.00